برای هزاران سال، کنجد در بازار برای تهیه بسیاری از داروهایی که برای بازسازی سلول ها در نظر گرفته شده است، استفاده شده است. در چین یا هند، آن را قابل توجه ترین غذا و دارو می دانند.
کنجد در بازار از نظر لسیتین بسیار غنی است، حتی بیشتر از سویا که برخی آن را غنی ترین سبزی در این ماده می دانند. لسیتین یک چربی فسفر است که حاوی نیتروژن است و خاصیت کمک به تولید هورمون های جنسی را دارد. به همین دلیل عامل جوانی و غذای عالی برای اعصاب و مغز است.
مغز معمولی حاوی 28 درصد لسیتین است. بسیاری از افراد کمبود این ماده را ثبت می کنند. تمام کسانی که مشکل حافظه دارند یا باید تلاش ذهنی زیادی انجام دهند از مصرف روزانه کنجد بهره مند می شوند. به همین ترتیب، کسانی که از افسردگی عصبی، سمپاتوکتونیا و واگوتونیا رنج می برند.
کنجد که سرشار از لسیتین و اسیدهای چرب غیراشباع چندگانه است، نقش تعیین کننده ای در هضم چربی ها و جلوگیری از تجمع کلسترول در رگ ها دارد. بنابراین عامل مهمی در برابر تصلب شرایین و تجمع چربی در بدن است.
همچنین باید به ویتامین F، ویتامین E (از لقاح)، ویتامین B (ضد نوریت) و مواد معدنی مانند کلسیم، آهن، منیزیم، سیلیس، کروم، مس و غیره موجود در کنجد اشاره کرد که آن را به یک غذای محافظتی تبدیل می کند.
همچنین برای نوزادان به میزان یک قاشق چای خوری (به شکل پوره)، مخلوط در فرنی یا بطری بسیار توصیه می شود. نوزادان به ویژه از بلوبولین های موجود در این دانه سود می برند، غنی از اسید گلوتامیک، که به تشکیل آنتی بادی ها کمک می کند. از سوی دیگر، اسیدهای آمینه آن، حامل های گوگرد، مانند لیزین، به رشد منظم نوزاد کمک می کند.
روش مصرف: برای حداکثر اثربخشی، مصرف آن به صورت خام، اضافه شده به پوره، سوپ، فرنی، مخلوط با عسل، سالاد سس و غیره توصیه می شود. باید در نظر داشت که فسفولیپیدهای موجود در دانه کنجد از دمای 60 درجه سانتی گراد از بین می رود.
